000			01269nam a2200229 i 4500
008			171115s2012 sp g glg
020			_a 9788499144368
024			_a84499144365
080			_a82-N
100			_aAlfaya, An _eaut _9773
245		2	_aO AROMA DO LIQUIDÁMBAR _c/ An Alfaya
260			_aVigo _b: Xerais _c, 2012
300			_a160 p. _c; 19 cm
490			_aMerlín _v; 221
520	3		_aMiro non sabía que Susana estaba no cárcere, e Daniel devecía de pena porque Adelaida marchara a Guatemala para coidar da súa avoa enferma. Os dous estrañaban as súas nais; no entanto, uníronse na espera, compartindo segredos, animados pola harmónica de Humberto e a guitarra de Fermín, fartos do mal xenio de Manuela ou mortos de risa cos inventos de Vicente. Unha rosa fresca no cuarto de Susana mantiña viva a súa presenza no corazón de Miro; os recendos das herbas perfumadas de Adelaida, e sobre todo o aroma do liquidámbar, recordábanlle a Daniel o espírito feiticeiro da súa nai, e mais o de Violeta, a súa centenaria avoa.
521			_aTER
650			_aAmizade _91303
700			_aSeoane, Marina _eill _91890
856			_uhttps://www.xerais.gal/libro.php?id=3123198
997			_e2